رقيب احمدی نژاد با وعده آزادی بیشتر -نگاه واشنگتن پست به فضای پيش از انتخابات در ايران‏

رقيب احمدی نژاد با وعده آزادی بیشتر
نگاه واشنگتن پست به فضای پيش از انتخابات در ايران‏ - چهارشنبه 19 فروردین 1388 [2009.04.08]
توماس اردبرينک ‏
رقيب اصلی محمود احمدی نژاد در انتخابات رياست جمهوری ایران، روز دوشنبه گفت وی خواستار ‏افزايش آزادی ها ، خصوصاً کنار گذاشتن پليس به اصطلاح امنيت اخلاقی است که تعبير خشنی از ‏قوانين اسلامی را اعمال می کند. از جمله اين اقدامات واداشتن زنان به پوشاندن موهای خود در خارج ‏از خانه است.‏
مير حسين موسوی نخست وزير سابق ايران که در اولين کنفرانس خبری از زمان اعلام نامزدی برای ‏انتخابات رياست جمهوری خرداد ماه سخن می گفت، به دولت احمدی نژاد بر سر نحوه مديريت ‏اقتصادی، «تندروی» در اظهارات و محدوديت هائی که بر زندگی روزمرۀ مردم اعمال کرده حمله ‏کرد. ‏
موسوی هيچ نشانه ای از قصد خود برای ايجاد تغيير در سياست های خارجی و هسته ای ايران بروز ‏نداد. اين امور عمدتاً تحت کنترل آيت الله علی خامنه ای رهبر عالی غير انتخابی کشور و شورای ‏امنيت ملی است که جمعی از رهبران سياسی را در خود جا داده است. ‏
موسوی گفت دولت فعلی صدمات زيادی را به موقعيت کشور وارد کرده است. وی به خبرنگاران ‏گفت: «افراط گرائی صدمات زيادی به ما وارد کرده است. ما بايد برای جلب اعتماد بين المللی سخت ‏کار کنيم.» موسوی به تنش حاصل ميان ايران و کشورهای غربی اشاره می کرد که از تکذيب واقعۀ ‏هولوکاست و اظهارات ضد اسرائيلی و ضد غربی احمدی نژاد منشاء گرفته است. موسوی نگفت قصد ‏دارد کدام امور را به شکل متفاوتی انجام بدهد. ‏
وی دولت را متهم کرد که گاهی تندروی می کند و سپس پا پس می کشد. موسوی گفت: «افراط گرائی ‏به حدی رسيده است که برای متعادل کردن آن، مجبور به ارسال نامه هاي بی فايده ای شدند که تنها ‏موضع کشورمان را ضعيف کرد.» احمدی نژاد معمولاً به محکوميت سياست های آمريکا مشغول است ‏اما وی در ماه نوامبر نامه ای جهت تبريک به باراک اوباما برای پيروزی در انتخابات نوشت. ‏
موسوی در پاسخ به اين پرسش که آيا آماده مذاکره با اوباما است، گفت صداهای مختلفی از آمريکا می ‏شنود. او گفت: «ما از داشتن روابط صلح آميز و سازنده با هر کشوری بهره مند خواهيم شد، و هر چه ‏آن کشور بزرگتر و قدرتمندتر باشد، ما نيز بهرۀ بيشتری می بريم. با اين حال، اين مسأله نمی تواند به ‏بهای از دست رفتن ارزش ها و اصول ما باشد. ما نمی توانيم بهای غيرقابل تحملی برای اين نوع ‏روابطه بپردازيم.»‏
موسوی در فاصله سال های 1981 تا 1989 و تحت رياست جمهوری خامنه ای، به عنوان نخست ‏وزير کشور به کار مشغول بود. از موسوی به دليل نحوه مديريت کشور در خلال جنگ ايران- عراق؛ ‏جنگی که اقتصاد کشور را زمين گير کرده بود، ستايش می شود. مقام نخست وزيری پس از دورۀ وی ‏حذف شد.‏
او را به چشم حلال مشکلات نگاه می کنند؛ وی قوياً پشتيبان نظام کشور است که در آن روحانيون ‏شيعه بر سياست های به کار گرفته شده از سوی مسؤولان انتخابی نظارت می کنند. با اين حال، ‏موسوی معرف جريانی در رهبری ايران است که اعتقاد دارد نفوذ دولت در امور شخصی مردم بيش ‏از اندازه بوده است. ‏
موسوی عهد کرد محدوديت های پليس پر سر و صدای امنيت اخلاقی را برچيند و امکان آزادی بيان ‏بيشتر را فرهم آورد. وی گفت کنترل های اجتماعی وظيفه مردم است و نه دولت. ‏
موسوی با اشاره به تشديد آشکار فعاليت های پليس برای بازداشتن زنان از نمايش موهايشان در ملأ ‏عام گفت: «آيا يک گشت ارشاد می تواند جوانان ما را حفظ کند؟ يا اينکه جوانان ما می توانند با ‏نصيحت يک پدربزرگی که با نوه هايش گفتگو می کند حفظ شوند؟» و سپس پاسخ داد: «من اعتقاد دارم ‏دومين روش آنها را حفظ می کند.»‏
گشت های پليس که بخشی از «طرح امنيت اجتماعی» محسوب می شوند از زمان ریاست جمهوری ‏احمدی نژاد وارد عرصه شدند. بااين حال احمدی نژاد هرگونه مسؤوليتی در اين زمينه را رد می کند. ‏
موسوی عهد کرد قانون اساسی کشور را که اکنون «زير پا گذاشته شده و ناديده انگاشته شده» اجرا ‏کند.‏او گفت: «ما بايد آزادی های ذکر شده در قانون اساسی را تامین کنيم.. آزادی فکر، آزادی بيان، آزادی ‏نشر، آزادی رسانه ها و مطبوعات، همه اقداماتی که در چهارچوب قوانين ما قرار دارند.»‏
منبع: واشنگتن پست- 7 آوريل 2009 ‏