Saturday, April 25, 2009

سياست دوگانه واشنگتن در قبال تهران ‏ -نگاه لوپوئن به تهديد جديد آمريکا

سياست دوگانه واشنگتن در قبال تهران ‏
نگاه لوپوئن به تهديد جديد آمريکا - یکشنبه 6 اردیبهشت 1388 [2009.04.26]
ايالات متحده در برابر ايران يک ديپلماسي دوگانه اتخاذ کرده. نقش "مثبت" اين ديپلماسي را باراک اوباما ايفا مي کند. او از ‏زمان انتخابات رياست جمهوري امريکا همواره دست خود را به سوي جمهوري اسلامي دراز کرده؛ به ويژه يک ماه پيش ‏که يک پيام ويدئويي بي سابقه را از کاخ سفيد براي مقامات ايراني مخابره کرده و به آنان پيشنهاد داده که "۳۰ سال ‏رويارويي را فراموش کنند". موضع او حتي پس از اعتراضاتي که به دنبال اظهارات روز دوشنبه محمود احمدي نژاد در ‏کنفرانس ژنو به راه افتاده به مانند گذشته است: "ادامه گفتگوها با ايران".‏
ازطرف ديگر، هيلاري کلينتون عهده دار "نقش منفي" داستان است. رسانه اي ترين وزير در دولت باراک اوباما نسبت به ‏ايران موضعي قاطع اتخاذ کرده. او روز چهارشنبه در اولين سخنراني خود در برابر کنگره امريکا [از زمان صدارتش به ‏سمت وزير امور خارجه] جمهوري اسلامي را در صورت شکست مذاکرات هسته اي به اعمال تحريم هاي "بسيار شديد" ‏تهديد کرد. ‏
او با گوشه چشمي به گشايش هاي ايالات متحده نسبت به ايران اظهار داشت که در صورت عدم موفقيت و رد پيشنهادها از ‏سوي تهران، روند کاملي از تحريم ها اعمال خواهد شد. به گفته او، اين شيوه رفتار به واشنگتن اين امکان را مي دهد که ‏‏"تأثير و نفوذ خود بر ديگر کشورها را حفظ کند". اين در واقع "رويکرد دوگانه"اي است که از سوي وزير امور خارجه ‏امريکا، به عنوان رقيب سابق باراک اوباما در انتخابات رياست جمهوري، مطرح شده است. ‏
شوراي امنيت سازمان ملل تاکنون در اين زمينه چهار قطعنامه به تصويب رسانده که از آن ميان، سه قطعنامه تحريم کننده از ‏ايران مي خواهند که فعاليت هاي غني سازي خود را متوقف کند. کشورهاي غربي اين برنامه را مشکوک و نظامي مي دانند ‏و معتقدند که هدف آن توليد بمب اتمي است. ولي تهران همواره اين مسأله را تکذيب کرده. ‏
در ميان گروه شش کشور [بريتانيا، فرانسه، آلمان، ايالات متحده، چين و روسيه] که در مذاکرات هسته اي ايران شرکت ‏دارند، اختلافاتي از يک طرف ميان غربي ها که موافق تشديد تحريم ها عليه ايران هستند و ازطرف ديگر مسکو و پکن که ‏نسبت به اين مواضع همواره سازش ناپذير ظاهر مي شوند وجود دارد.‏
منبع: لوپوئن، ۲۲ آوريل ۲۰۰۹‏

No comments:

Post a Comment