ايران، بدترين کابوس اسرائيل
مصاحبه نيوزويک با سفير تل آويو در آمريکا
مصاحبه نيوزويک با سفير تل آويو در آمريکا
روز آن لاین
- یکشنبه 22 دی 1387 [2009.01.11]
سلالي مريدور از سال 2006 تا کنون به عنوان سفير اسرائيل در آمريکا خدمت کرده. نگراني استراتژيک اصلي دولت وي در اين مدت ايران بوده و اين روند با وجود مناقشه فعلي در غزه، همچنان ادامه دارد. اسرائيل هشدار مي دهد ايران با شتاب به سوي توليد بمب هسته اي پيش مي رود و مريدور مي گويد ايران تا سال 2009 مقدار سوخت لازم براي توليد اولين بمب خود را در اختيار خواهد داشت.
مريدور که درگذشته يک مأمور امنيتي بوده، درباره موضوع ايران و بهترين روش تعامل با اين کشور به بحث و گفتگو با نيوزويک پرداخت و گفت اسرائيل به حمله نظامي متوسل خواهد شد، مگرآنکه آمريکا و ساير متحدان پا پيش بگذارند.
آيا براي برنامه هسته اي ايران جدول زماني وجود دارد؟ سازمان سيا مي گويد آنها مي توانند تا سال 2015 به تسليحات هسته اي دست پيدا کنند.
ببينيد، اين حياتي ترين موضوع براي آمريکا و جهان غرب است. مهمترين نگراني، بي ثباتي و امکان گسترش تسليحات هسته اي درمنطقه است که لزوماً منتظر دستيابي ايران به کلاهک هسته اي و موشک هايش نخواهد ماند. هرچه آنها به در اختيار گرفتن بمب هسته اي نزدکتر شوند، مي توان انتظار داشت همسايگان آن کشور هم عکس العملي متناسب با نزديک شدن ايران به اين هدف نشان دهند.
ايران چقدر به اين هدف نزديک است؟آخرين گزارش آژانس بين المللي انرژي هسته اي، چند هفته پيش نشان داد ايراني ها درحال حاضر 630 کيلوگرم اورانيوم با خلوص پائين در اختيار دارند. گزارش قبلي هم از وجود 480 کيلوگرم خبر داده بود. بنابراين آنها با سرعت توليد 5/2 کيلوگرم در روز در حال فعاليت اند. ظرف چند ماه گذشته آنها به پيشرفت هاي فني هم دست پيدا کرده اند. کارشناسان نظرات مختلفي درباره ميزان اورانيوم خلوص پائين براي توليد اولين بمب هسته اي دارند. با اينحال، با احتساب محافظه کارانه ترين نظريه، آنها حدود زماني در سال 2009 به اين مقدار اورانيوم دست پيدا مي کنند. اين چيزي است که هيچ کس بحثي درباره آن ندارد، نه نهادهاي امنيتي و نه کارشناسان.
اثرات منطقه اي بوجود آمدن يک ايران هسته اي چه خواهد بود؟حتي اگر ايران فقط به افزايش ذخيره اورانيوم خودش مشغول باشد، آيا مي توان پذيرفت کشورهاي عربي خونسرد بنشينند و دست به هيچ کاري نزند؟ يکدفعه، تمام کشورهاي عربي بدنبال انرژي هسته اي راه افتاده اند. ترکيه هم هست، مصر هم وارد همين مسير شده است. بنابراين ما درآستانه به راه افتادن يک آبشار بي ثباتي قرار گرفته ايم که مي تواند به اشاعه جنگ افزار هسته اي در خاورميانه منتهي شود.
درباره نفوذ درحال گسترش سياسي ايران چه مي گوئيد؟تهاجم رو به رشد ايران براي کشورهاي خليج فارس هولناک است. به بحرين نگاه کنيد که 70 درصد از جمعيت آن شيعه است و در مقطعي از زمان زير کنترل ايران بوده است. عربستان سعودي هم داراي 15 درصد جمعيت شيعه است که در نواحي نفت خيز آن کشور متمرکز شده اند. ضمناً درباره رشد موج افراط گرائي در منطقه هم نگراني هائي وجود دارد. لبنان نمي تواند مانند يک کشور عمل کند و فلسطيني ها به دسته هاي مختلفي تقسيم شده اند.
بعضي ها مي گويند ما اصلاً نبايد نگران ايران باشيم زيرا ايران دلايل متعددي براي احساس ناامني دارد. بهترين رويکرد به اين کشور، برقراري تضمين هاي امنيتي منطقه اي است.برويد اين را از کشورهاي عرب منطقه بپرسيد که آيا چنين پيشنهادي را مي پسندند يا خير.
آيا کشورهاي عربي بدنبال متحدان جديد مي گردند؟حکومت ايران برخلاف رژيم کره شمالي، بلند پروازي هاي منطقه اي و جهاني دارد. کافي است به آنچه مي گويند و کارهائي که مي کنند توجه کنيد. اولين اولويت آنها حفاظت از انقلابشان است اما نه فقط مراقبت در برابر بيگانگان، بلکه مراقبت از آن براي رشد و بالندگي. آنها واقعاً فکر مي کنند جهان بيني درست را براي جهان اسلام دارند. بخشي از اين جهان بيني هم به مقابله با ارزش هاي غربي و نظام جهاني مربوط مي شود. اين چيزي است که خودشان مي گويند.
تحريم هاي کارآمد شامل چه چيزهائي بايد باشد؟من فکر مي کنم تحريم هاي قوي تر بايد بر نقاط ضعف و حساسيت آنها متمرکز شوند که به وابستگي آنها در زمينه واردات محصولات پالايشگاهي نفتي مربوط مي شود. تجارت عمومي هم هست. بايد برنامه اي نظير آنچه در عراق براي کنترل نحوه هزينه پول نفت اجرا شد را مدنظر قرار داد و مطمئن شد اين درآمد صرف تهيه غذا و اقلام اساسي مي شود و به جيب سپاه پاسداران نمي رود. با اينحال، اين تلاش ها در زماني که بهاي نفت 100 تا 120 دلار براي هر بشکه بود قابل انجام نبودند. اکنون که بهاي نفت بين 40 تا 50 دلار باقي مانده، آنها با چالش روبرو مي شوند.
شما از توافقات غيرنظامي هسته اي در منطقه صحبت کرديد اما اين مسأله فراتر از سطح منطقه در جريان است. چگونه اين موضوع را به ايران ربط مي دهيد؟از خودتان بپرسيد چرا کشورهاي غني از نفت پا به اين مسير گذاشته اند؟ اين موضوع براي کشورهاي بدون هيچ منبع و ذخيره نفتي قابل درک است. اما بحث ما در اينجا در مورد کشورهاي صاحب منابع نفتي عظيم است.
منبع: نيوزويک- مجله 12 ژانويه – 2008
سلالي مريدور از سال 2006 تا کنون به عنوان سفير اسرائيل در آمريکا خدمت کرده. نگراني استراتژيک اصلي دولت وي در اين مدت ايران بوده و اين روند با وجود مناقشه فعلي در غزه، همچنان ادامه دارد. اسرائيل هشدار مي دهد ايران با شتاب به سوي توليد بمب هسته اي پيش مي رود و مريدور مي گويد ايران تا سال 2009 مقدار سوخت لازم براي توليد اولين بمب خود را در اختيار خواهد داشت.
مريدور که درگذشته يک مأمور امنيتي بوده، درباره موضوع ايران و بهترين روش تعامل با اين کشور به بحث و گفتگو با نيوزويک پرداخت و گفت اسرائيل به حمله نظامي متوسل خواهد شد، مگرآنکه آمريکا و ساير متحدان پا پيش بگذارند.
آيا براي برنامه هسته اي ايران جدول زماني وجود دارد؟ سازمان سيا مي گويد آنها مي توانند تا سال 2015 به تسليحات هسته اي دست پيدا کنند.
ببينيد، اين حياتي ترين موضوع براي آمريکا و جهان غرب است. مهمترين نگراني، بي ثباتي و امکان گسترش تسليحات هسته اي درمنطقه است که لزوماً منتظر دستيابي ايران به کلاهک هسته اي و موشک هايش نخواهد ماند. هرچه آنها به در اختيار گرفتن بمب هسته اي نزدکتر شوند، مي توان انتظار داشت همسايگان آن کشور هم عکس العملي متناسب با نزديک شدن ايران به اين هدف نشان دهند.
ايران چقدر به اين هدف نزديک است؟آخرين گزارش آژانس بين المللي انرژي هسته اي، چند هفته پيش نشان داد ايراني ها درحال حاضر 630 کيلوگرم اورانيوم با خلوص پائين در اختيار دارند. گزارش قبلي هم از وجود 480 کيلوگرم خبر داده بود. بنابراين آنها با سرعت توليد 5/2 کيلوگرم در روز در حال فعاليت اند. ظرف چند ماه گذشته آنها به پيشرفت هاي فني هم دست پيدا کرده اند. کارشناسان نظرات مختلفي درباره ميزان اورانيوم خلوص پائين براي توليد اولين بمب هسته اي دارند. با اينحال، با احتساب محافظه کارانه ترين نظريه، آنها حدود زماني در سال 2009 به اين مقدار اورانيوم دست پيدا مي کنند. اين چيزي است که هيچ کس بحثي درباره آن ندارد، نه نهادهاي امنيتي و نه کارشناسان.
اثرات منطقه اي بوجود آمدن يک ايران هسته اي چه خواهد بود؟حتي اگر ايران فقط به افزايش ذخيره اورانيوم خودش مشغول باشد، آيا مي توان پذيرفت کشورهاي عربي خونسرد بنشينند و دست به هيچ کاري نزند؟ يکدفعه، تمام کشورهاي عربي بدنبال انرژي هسته اي راه افتاده اند. ترکيه هم هست، مصر هم وارد همين مسير شده است. بنابراين ما درآستانه به راه افتادن يک آبشار بي ثباتي قرار گرفته ايم که مي تواند به اشاعه جنگ افزار هسته اي در خاورميانه منتهي شود.
درباره نفوذ درحال گسترش سياسي ايران چه مي گوئيد؟تهاجم رو به رشد ايران براي کشورهاي خليج فارس هولناک است. به بحرين نگاه کنيد که 70 درصد از جمعيت آن شيعه است و در مقطعي از زمان زير کنترل ايران بوده است. عربستان سعودي هم داراي 15 درصد جمعيت شيعه است که در نواحي نفت خيز آن کشور متمرکز شده اند. ضمناً درباره رشد موج افراط گرائي در منطقه هم نگراني هائي وجود دارد. لبنان نمي تواند مانند يک کشور عمل کند و فلسطيني ها به دسته هاي مختلفي تقسيم شده اند.
بعضي ها مي گويند ما اصلاً نبايد نگران ايران باشيم زيرا ايران دلايل متعددي براي احساس ناامني دارد. بهترين رويکرد به اين کشور، برقراري تضمين هاي امنيتي منطقه اي است.برويد اين را از کشورهاي عرب منطقه بپرسيد که آيا چنين پيشنهادي را مي پسندند يا خير.
آيا کشورهاي عربي بدنبال متحدان جديد مي گردند؟حکومت ايران برخلاف رژيم کره شمالي، بلند پروازي هاي منطقه اي و جهاني دارد. کافي است به آنچه مي گويند و کارهائي که مي کنند توجه کنيد. اولين اولويت آنها حفاظت از انقلابشان است اما نه فقط مراقبت در برابر بيگانگان، بلکه مراقبت از آن براي رشد و بالندگي. آنها واقعاً فکر مي کنند جهان بيني درست را براي جهان اسلام دارند. بخشي از اين جهان بيني هم به مقابله با ارزش هاي غربي و نظام جهاني مربوط مي شود. اين چيزي است که خودشان مي گويند.
تحريم هاي کارآمد شامل چه چيزهائي بايد باشد؟من فکر مي کنم تحريم هاي قوي تر بايد بر نقاط ضعف و حساسيت آنها متمرکز شوند که به وابستگي آنها در زمينه واردات محصولات پالايشگاهي نفتي مربوط مي شود. تجارت عمومي هم هست. بايد برنامه اي نظير آنچه در عراق براي کنترل نحوه هزينه پول نفت اجرا شد را مدنظر قرار داد و مطمئن شد اين درآمد صرف تهيه غذا و اقلام اساسي مي شود و به جيب سپاه پاسداران نمي رود. با اينحال، اين تلاش ها در زماني که بهاي نفت 100 تا 120 دلار براي هر بشکه بود قابل انجام نبودند. اکنون که بهاي نفت بين 40 تا 50 دلار باقي مانده، آنها با چالش روبرو مي شوند.
شما از توافقات غيرنظامي هسته اي در منطقه صحبت کرديد اما اين مسأله فراتر از سطح منطقه در جريان است. چگونه اين موضوع را به ايران ربط مي دهيد؟از خودتان بپرسيد چرا کشورهاي غني از نفت پا به اين مسير گذاشته اند؟ اين موضوع براي کشورهاي بدون هيچ منبع و ذخيره نفتي قابل درک است. اما بحث ما در اينجا در مورد کشورهاي صاحب منابع نفتي عظيم است.
منبع: نيوزويک- مجله 12 ژانويه – 2008
No comments:
Post a Comment