روابط با اسرائيل پيچيده شد
تحليل نيويورک تايمز از حرکت جديد ايران - پنجشنبه 24 بهمن 1387 [2009.02.12]
ديويد سانگر
وقتي محمود احمدي نژاد دعوت مکرر اوباما را در خصوص برگزاري مذاکرات مستقيم ميان ايران و آمريکا پذيرفت، به نظر رسيد نمايش جنگ يا صلح را که مدت ها خبري از آن نبود، آغاز کرده است. اين نمايش مي تواند اولين سياست نزديکي دولت اوباما به ساير کشورهاي جهان را نشان دهد.
تنها سه هفتۀ قبل در چنين روزي، اوباما در سخنراني افتتاحيۀ خود وعدۀ برقراري روابط جديد با کشورهايي را داد که مايلند "مشت خود را باز کنند"، اين پيشنهاد در کنفرانس خبري او در بعدازظهر روز دوشنبه نيز تکرار شد. و هنوز خيلي زود است بدانيم که چگونه صحبت احمدي نژاد را دربارۀ اينکه "ملت ما آماده است بر اساس احترام متقابل و در فضايي عادلانه گفتگو کند،" برداشت کنيم.
هيچگاه دقيقا ً معلوم نيست که چه کسي گردانندۀ سياست خارجي ايران است و براي مطرح کردن اين سؤال که آيا احمدي نژاد براي دوام آوردن در انتخابات رياست جمهوري 12 ژوئن بر سوء مديريت اقتصادي خود غلبه خواهد کرد، دلايل موجهي وجود دارد.
اما ترديدي وجود ندارد که يک حرکت پوياي جديد در جريان است، حرکتي که احتمال مي رود پس از انتخابات امروز اسرائيل پيچيده تر شود. اگر دولت جديد اسرائيل مصمم تر باشد به هر طريق ممکن به برنامۀ هسته اي ايران پايان دهد، احتمالا ً اوباما خود را در شرايطي خواهد يافت که تلاش مي کند در عين مهار يکي از نزديک ترين متحدان آمريکا، با يکي از مصمم ترين دشمنان آمريکا مذاکره کند.
يکي از بازيگران کليدي دولت اوباما هفتۀ گذشته خاطر نشان کرد، "من مي توانم سناريويي را براي شما ترسيم کنم که در آن اين ترکيب جديد بازيگران منجر به اولين مذاکرات واقعي با ايران ظرف سه دهه شود. و مي توانم سناريوي ديگري را براي شما ترسيم کنم که در آن اولين بحران بزرگ خارجي در دورۀ رياست جمهوري اوباما يک رويارويي واقعا ً جدي باشد، يا به اين خاطر که اسرائيلي ها حمله مي کنند و يا به اين خاطر که ما به آنها اجازۀ اين کار را نمي دهيم."
اوباما در ملأ عام فقط دربارۀ سناريوي اول صحبت مي کند. ظرف چند ساعت پس از انتشار سخنان او، احمدي نژاد در سي امين سالگرد انقلاب اسلامي با بکارگيري زباني مشابه دربارۀ ضرورت احترام متقابل به پيشنهاد اوباما پاسخ داد. اينکه اين پيشنهاد مثمر ثمر خواهد بود، حدس و گمان هر کسي است. اما قطعا ً باعث عصبانيت دولت جديد اسرائيل خواهد شد و همانطور که از قبل مي دانيم، ساعت برنامۀ هسته اي ايران در اورشليم در قياس با واشنگتن بسيار سريع تر حرکت مي کند.
جوزف بايدن معاون رئيس جمهوري آمريکا اواخر هفتۀ گذشته هشدار داد، در صورتي که ايران مسير فعلي خود را ادامه دهد، تحريم ها تشديد خواهند يافت. اما حاشيه هاي انتخابات اسرائيل از اين هم روشن تر است: همۀ کانديداها روشن ساخته اند که قصد دارند نه تنها به موضوع حماس بلکه به حاميان ايراني آن نيز بپردازند.
و در خود ايران نيز رقابت رياست جمهوري 12 ژوئن با اعلام کانديداتوري محمد خاتمي در روز يکشنبه جان گرفته است. از قرار معلوم اين موضوع مايۀ خوشحالي واشنگتن است که به شدت خواهان برکناري زودهنگام و هميشگي احمدي نژاد است.
اما البته در دورۀ خاتمي بود که گسترش اهداف هسته اي ايران شکوفا شد. در صورتي که جديدترين ارزيابي سازمان ملي اطلاعات آمريکا دربارۀ اهداف هسته اي ايران صحت داشته باشد، مي توان به نتيجه رسيد که انگيزۀ ايجاد طرح ساخت سلاح هاي اتمي (و تعليق اين تلاش ها در سال 2003) همگي زير نظر خاتمي اتفاق افتاده است.
وظيفۀ اوباما ظرف چند ماه آينده اين است که ثابت کند، مي تواند همزمان با پيشرفت موضوع ايران، کمي از اسرائيل فرصت بگيرد.
منبع: نيويورک تايمز، 11 فوريه
تحليل نيويورک تايمز از حرکت جديد ايران - پنجشنبه 24 بهمن 1387 [2009.02.12]
ديويد سانگر
وقتي محمود احمدي نژاد دعوت مکرر اوباما را در خصوص برگزاري مذاکرات مستقيم ميان ايران و آمريکا پذيرفت، به نظر رسيد نمايش جنگ يا صلح را که مدت ها خبري از آن نبود، آغاز کرده است. اين نمايش مي تواند اولين سياست نزديکي دولت اوباما به ساير کشورهاي جهان را نشان دهد.
تنها سه هفتۀ قبل در چنين روزي، اوباما در سخنراني افتتاحيۀ خود وعدۀ برقراري روابط جديد با کشورهايي را داد که مايلند "مشت خود را باز کنند"، اين پيشنهاد در کنفرانس خبري او در بعدازظهر روز دوشنبه نيز تکرار شد. و هنوز خيلي زود است بدانيم که چگونه صحبت احمدي نژاد را دربارۀ اينکه "ملت ما آماده است بر اساس احترام متقابل و در فضايي عادلانه گفتگو کند،" برداشت کنيم.
هيچگاه دقيقا ً معلوم نيست که چه کسي گردانندۀ سياست خارجي ايران است و براي مطرح کردن اين سؤال که آيا احمدي نژاد براي دوام آوردن در انتخابات رياست جمهوري 12 ژوئن بر سوء مديريت اقتصادي خود غلبه خواهد کرد، دلايل موجهي وجود دارد.
اما ترديدي وجود ندارد که يک حرکت پوياي جديد در جريان است، حرکتي که احتمال مي رود پس از انتخابات امروز اسرائيل پيچيده تر شود. اگر دولت جديد اسرائيل مصمم تر باشد به هر طريق ممکن به برنامۀ هسته اي ايران پايان دهد، احتمالا ً اوباما خود را در شرايطي خواهد يافت که تلاش مي کند در عين مهار يکي از نزديک ترين متحدان آمريکا، با يکي از مصمم ترين دشمنان آمريکا مذاکره کند.
يکي از بازيگران کليدي دولت اوباما هفتۀ گذشته خاطر نشان کرد، "من مي توانم سناريويي را براي شما ترسيم کنم که در آن اين ترکيب جديد بازيگران منجر به اولين مذاکرات واقعي با ايران ظرف سه دهه شود. و مي توانم سناريوي ديگري را براي شما ترسيم کنم که در آن اولين بحران بزرگ خارجي در دورۀ رياست جمهوري اوباما يک رويارويي واقعا ً جدي باشد، يا به اين خاطر که اسرائيلي ها حمله مي کنند و يا به اين خاطر که ما به آنها اجازۀ اين کار را نمي دهيم."
اوباما در ملأ عام فقط دربارۀ سناريوي اول صحبت مي کند. ظرف چند ساعت پس از انتشار سخنان او، احمدي نژاد در سي امين سالگرد انقلاب اسلامي با بکارگيري زباني مشابه دربارۀ ضرورت احترام متقابل به پيشنهاد اوباما پاسخ داد. اينکه اين پيشنهاد مثمر ثمر خواهد بود، حدس و گمان هر کسي است. اما قطعا ً باعث عصبانيت دولت جديد اسرائيل خواهد شد و همانطور که از قبل مي دانيم، ساعت برنامۀ هسته اي ايران در اورشليم در قياس با واشنگتن بسيار سريع تر حرکت مي کند.
جوزف بايدن معاون رئيس جمهوري آمريکا اواخر هفتۀ گذشته هشدار داد، در صورتي که ايران مسير فعلي خود را ادامه دهد، تحريم ها تشديد خواهند يافت. اما حاشيه هاي انتخابات اسرائيل از اين هم روشن تر است: همۀ کانديداها روشن ساخته اند که قصد دارند نه تنها به موضوع حماس بلکه به حاميان ايراني آن نيز بپردازند.
و در خود ايران نيز رقابت رياست جمهوري 12 ژوئن با اعلام کانديداتوري محمد خاتمي در روز يکشنبه جان گرفته است. از قرار معلوم اين موضوع مايۀ خوشحالي واشنگتن است که به شدت خواهان برکناري زودهنگام و هميشگي احمدي نژاد است.
اما البته در دورۀ خاتمي بود که گسترش اهداف هسته اي ايران شکوفا شد. در صورتي که جديدترين ارزيابي سازمان ملي اطلاعات آمريکا دربارۀ اهداف هسته اي ايران صحت داشته باشد، مي توان به نتيجه رسيد که انگيزۀ ايجاد طرح ساخت سلاح هاي اتمي (و تعليق اين تلاش ها در سال 2003) همگي زير نظر خاتمي اتفاق افتاده است.
وظيفۀ اوباما ظرف چند ماه آينده اين است که ثابت کند، مي تواند همزمان با پيشرفت موضوع ايران، کمي از اسرائيل فرصت بگيرد.
منبع: نيويورک تايمز، 11 فوريه
No comments:
Post a Comment