اوباما، دلمشغول تعيين سياستی در برابر ايران ‏ -مقاله واشنگتن تايمز درباره پيچيدگی های ايران

اوباما، دلمشغول تعيين سياستی در برابر ايران ‏
مقاله واشنگتن تايمز درباره پيچيدگی های ايران ‏ - یکشنبه 11 اسفند 1387 [2009.03.01]
الی ليک ‏
شورای حکام نهاد ناظر هسته ای بین المللی هفته آينده در وين نشستی را برگزار می کند تا دربارۀ ‏مسأله ايران به بحث و گفتگو بپردازد. با اين حال، ممکن است دولت اوباما حرف زيادی برای گفتن ‏نداشته باشد.‏
دولت اوباما که ذهن خود را به مشکل اقتصاد داخلی و جنگ در افغانستان و عراق معطوف کرده، ‏هنوز مشغول منصوب کردن افرادی برای تعيين سياست آن کشور در قبال ايران است.‏
دنيس راس، مذاکره کنندۀ سابق در مسأله اعراب و اسرائيل در دوره رياست جمهوری بيل کلينتون و ‏مشاور باراک اوباما- در کانون بازنگری سياست واشنگتن در قبال ايران قرار گرفته است. ‏
وزارت خارجه آمريکا روز دوشنبه با انتشار خبر انتصاب آقای راس به عنوان مشاور ويژۀ هيلاری ‏کلينتون در امور خليج فارس و آسيای جنوبشرقی- که بعداً از طرف رابرت وود سخنگوی وزارت ‏خارجه به طور اختصار نمايندۀ امور ايران اعلام شد- را به اطلاع عموم رساند. ‏
يک مقام آمريکائی گفت آقای راس به تدوین منشور سياسی امنيت ملی درقبال ايران که رويکرد در ‏مذاکرات و همچنين تحريم های مالی جديد در صورت لزوم را تعيين می کند، کمک خواهد کرد. ‏
درحال حاضر، مسائل خاصی به پيچيده شدن اوضاع منجر شده است که از آن جمله، انتخابات پيش ‏روی رياست جمهوری در ايران و نيز سر کار آمدن دولت تندرو در اسرائيل می باشد. ‏
آقای اوباما در جريان همايش های انتخاباتی از تمايل خود به گفتگوی بدون پيش شرط سخن گفته بود ‏اما مشخص نکرده بود با چه کسی به گفتگو خواهد نشست.‏
پاتريک کلاسون معاون مدير تحقيقات مؤسسه خاورنزديک در واشنگتن، جائيکه آقای راس قبل از ‏ملحق شدن به وزارت خارجه در آنجا مشغول به کار بود- پيش بينی می کند دولت اوباما ترجيح می ‏دهد برنامه گفتگوی مستقيم با رهبر ايران آيت الله علی خامنه ای را پیگيری کند تا اينکه منتظر بماند ‏ايرانی ها محمد خاتمی را برای يک دوره جديد انتخاب کنند. ‏
آقای کلاسون گفت: «خاتمی در گذشته نشان داده نمی تواند کارهای زيادی را به سرمنزل مقصود ‏برساند. تصميم گيرنده کليدی خامنه ای است، نه رئيس جمهور ايران. بنابراين، سياست آمريکا بايد بر ‏روی نحوه تماس با رهبر عالی ايران متمرکز شود.»‏احتمالاً حساس ترين موضوع بحث در مذاکرات به برنامه هسته ای مربوط می شود، البته مقامات ‏آمريکائی مايلند دربارۀ افغانستان، عراق و حمايت تهران از گروه های مخالف صلح اعراب و اسرائيل ‏نيز با ايران گفتگو کنند. ‏
از سوی ديگر، برآوردهای اخير آژانس بين المللی انرژی هسته ای نشان می دهد ميزان توليد اورانيوم ‏با درجه خلوص پائين در ايران دست کم گرفته شده بود و تا پايان ماه ژانويه حدود 1008 کيلوگرم از ‏اين ماده توليد شده است. ‏
ديويد آلبرايت، بازرس سابق آژانس هسته ای و مدير مؤسسه علوم و امنيت بين المللی در واشنگتن می ‏گويد اين مقدار اورانيوم درصورت خالص سازی بيشتر، برای توليد يک بمب هسته ای کفايت می کند. ‏
سطح تلاش های ايران برای توليد کلاهک هسته ای نيز نامشخص است. ‏جان او برنن- مشاور ارشد اوباما در امور ضد تروريسم و امنيت داخلی- اکتبر گذشته به واشنگتن ‏تايمز گفت بازداشتن ايران از دستيابی به کلاهک هسته ای تنها از طريق پافشاری ميسر است. ‏
آقای برنن گفت: «برنامه هسته ای ايران طوری است که بايد مطمئن شويم از آن جلوتر هستيم... ما ‏نمی توانيم اجازه در اختيار گرفتن تسليحات هسته ای را به ايران بدهيم. با اين حال، ارعاب نمی تواند ‏ايرانی ها را به دست برداشتن از آن متقاعد کند. مابايد بر روی مخالفت هايمان مانور کنيم و آنها را ‏هوشيارانه متوقف کنيم.»‏
هنوز معلوم نيست چه کسی مذاکرات با ايران را سرپرستی خواهد کرد. تعيين آقای راس به اين مقام ‏بدون ارائه اختيارتی نظير آنچه به ريچارد هالبروک و جورج ميچل داده شده، ابهاماتی را درباره حوزۀ ‏اختيارات آقای راس بوجود آورده است.‏همکار سابق راس می گويد وی ترجيح می دهد درحاليکه ايران آماده انتخابات رياست جمهوری در ‏خردادماه می شود، نقش پشت صحنه را برعهده بگيرد. ‏
برخی کارشناسان خاورميانه می گويند قرار گرفتن آقای راس به عنوان سرپرست در مذاکرات ايران و ‏آمريکا اشتباه خواهد بود، و عات آن نيز بی تجربگی وی در تماس با ايرانی ها و نيز ارتباط وی با ‏مؤسسه ياد شده در واشنگتن به عنوان پشتيبان اسرائيل می باشد. ‏
ديويد مک معاون سابق مشاور وزارت خارجه در امور ايران و عراق می گويد: «می دانم دنيس يک ‏ديپلمات آمريکائی توانا و حرفه ای است، اما از ديد ايرانی ها، او فقط يک نماينده برای آمريکاست و به ‏دليل عضويتش در مؤسسه واشنگتن، سابقۀ پشتيبانی از اسرائيلی ها را دارد.»‏
از سوی ديگر آقای کلاسون می گويد راس می تواند يک نمايندۀ کارآمد برای آمريکا باشد. ‏کلاسون گفت اعتبار آقای راس نزد اسرائيلی ها يک سرمايه بود و نه يک تعهد، زيرا ايران مجهز به ‏سلاح هسته ای از سوی اسرائيل به چشم تهديدی عليه موجوديتش ديده می شود. ‏
به گفته کلاسون، انور سادات رهبر فقيد مصر «از آمريکا خواست در مذاکره با اسرائيل نقش ميانجی ‏را برعهده بگيرد، نه به اين دليل که آمريکا بيطرف بود، بلکه آمريکا را به عنوان تنها کشوری می ديد ‏که می توانست اسرائيل را ملزم به قبول تعهدات کند.»‏
منبع: واشنگتن تايمز- 26 فوريه ‏