همه جا پر است از ايراني ‏ -گزارش نيويورک تايمز از عراق

همه جا پر است از ايراني ‏
‏ گزارش نيويورک تايمز از عراق ‏ - چهارشنبه 30 بهمن 1387 [2009.02.18]
سعداد الصالحي
از اتومبيلم به هر جا که نگاه مي کنم پر است از ايراني. ‏
صدايشان را مي شنوي که فارسي حرف مي زنند و لباس هاي مشخصشان همه جا به چشم مي خورد: ده ها زن ايراني ‏يک مدل مخصوص عبا پوشيده اند که ما به آن چادر مي گوييم و اين فقط مختص زنان ايراني است.‏
از ديدن ايراني ها که فارس هاي شيعه هستند، در گوشه و کنار مثلث مرگ در جنوب بغداد که روزي تحت کنترل قاتلان ‏و گروگان گير ها و رهزن ها بود، وحشت مي کنم.‏
به اطراف نگاه مي کنم تا شايد محافظانشان را ببينم، اما محافظي در کار نيست. آنها زواري هستند که به مناسبت ‏اربعين، مراسم کشته شدن امام حسين، نوه حضرت محمد، بدست يزيد، خليفه ساکن دمشق در سال 680 بعد از ميلاد ‏مسيح، به سمت کربلا مي روند. اين يکي از اولين مراحل مهمي است که شيعيان، کساني که دنبالرو حسين و پدرش ‏علي هستند و اهل سنت از يکديگر جدا شدند.‏
يوسفيه شهري است که در نزديکي بزرگراه اصلي که براي رفتن به جنوب بغداد و از آنجا به کربلا که مدفن حسين ‏است، بايد از آن عبور کرد. اکثر ساکنان يوسفيه سني هستند.‏
اما تنها چيزي که ايرانيان را نگران کرده بود، ترافيک بود که اتومبيل ها هر پنج دقيقه ده متر جلو مي رفتند. همه شاکي ‏بودند و عصباني و از اينکه در اين نرافيک گير افتاده اند از خودشان منزجر بودند. همه چيز افتضاح بود و اين شامل ‏هوا هم مي شد که گرم و پر از غبار و طوفاني بود.‏
در اطرافم چندينن اتوبوس حامل زوار بود که در گروه هاي کوچک کنار هم نشسته بودند. من نگرانشان بودم. از خودم ‏مي پرسيدم اگر مسي متوجه شان بشود چه اتفاقي برايشان خواهد افتاد. به زمان زيادي احتياج نداشتم تا بفهمم که ‏رانندگان عراقي، مردم و سربازان عراقي که مسئول امنيت منطقه بودند، نسبت به آنها بي اعتنا هستند و مزاحمشان نمي ‏شوند.‏
من نمي دانستم که اين يک کابوس است يا يک موضوع خوشحال کننده. ايراني ها هر وقت که بخواهند مي توانند به ‏عراق بيايند و اين به اين معني است که ما بايد شاهد مشکلات زيادي در آنيده باشيم. اما در عين حال به اين معنا هم ‏هست که نيروهاي امنيتي در امن کردن منطقه موفق بوده اند.‏
اين را خودم کشف کردم. تا يک سال پيش شيعه ها بايد خوابش را مي ديدند که سواربر اتومبيل از اين منطقه عبور کنند ‏و از جنوب بغداد به سمت مرکز شهر بروند. راه هاي زيادي براي رفتن به جنوب بغداد است که همه از محله هاي سني ‏نشين مي گذرد. در اوج خشونت هاف عبور از اين مناطق براي شيعه ها به منزله خودکشي بود.‏
حالا آنها بدون هيچ مشکلي از اين راه ها عبور مي کنند.‏
سووال اينجاست که آيا دليل اينکه آنها قادر به انجام اين کار شده اند اين است که مردم عراق عوض شده اند و شيعه ها و ‏سني ها ديگر از يکديگر نمي ترسند. يا دليلش فقط اين است که نيروهاي امنيتي کنترل را تشديد کرده اند. من فکر مي ‏کنم دليلش اين است که مردم عوض شده اند و از خشونت و خونريزي خسته شده اند.‏
من چنين فکري دارم چ.ن خودم هم خسته شده ام.‏
منبع: نيويورک تايمز 11 فوريه
‏ ‏