به سرکوب بهاييان خاتمه دهيد -خواست فعالان حقوق بشر

به سرکوب بهاييان خاتمه دهيد
خواست فعالان حقوق بشر - یکشنبه 27 بهمن 1387 [2009.02.15]
شيرين کريمي
سخنان حسن حداد، معاون امنيت دادسراي تهران در مورد ارسال پرونده هفت بهائي به اتهام "جاسوسي براي ‏اسرائيل" به دادگاه انقلاب و گسترش دستگيري بهاييان در کشور،اعتراض گسترده جامعه بهاييان ايران و ‏همچنين فعالان حقوق بشر در داخل و خارج کشوررا به دنبال داشت.‏
‎ ‎حسن حداد، معاون سعيد مرتضوي روز چهارشنبه اعلام کرد پرونده اين افراد که در شعبه‌ اول بازپرسي ‏دادسراي امنيت بررسي شده، با صدور کيفرخواست به‎ ‎دادگاه انقلاب ارسال خواهد شد‎.‎به گزارش ايسنا، ‏معاون امنيت دادسراي تهران، ديگر اتهامات اين افراد را "توهين‎ ‎به مقدسات و تبليغ عليه نظام" عنوان ‏کرد‎.‎حداد البته از اين افراد نامي نبرد اما رسانه هاي مختلف ضمن اشاره به نام بهروز توکلي، سعيد رضايي، ‏فريبا کمال آبادي، وحيد تيزفهم، جمال‌الدين خانجاني،‎ ‎عفيف نعيم و مهوش ثابت، که از رهبران بهاييان ايران ‏هستند و در ارديبهشت‌ماه سال‌جاري از سوي مقامات‏‎ ‎امنيتي دستگير شده اند،خبر ازاحتمال اعدام آنان دادند.‏
پيش از اين رسانه هاي دولتي اتهام اين دستگيرشدگان را قصد بمب گذاري درنمايشگاه بين المللي کتاب و ‏مشارکت در انفجار حسينيه رهپويان شيراز عنوان کرده بودند؛ اتهاماتي که يک به يک به فراموشي سپرده ‏شدند تا معاون امنيت دادسراي عمومي و انقلاب تهران در مرداد ماه امسال خبر از "اعترافات" آنان در مورد ‏همکاري با "بعضي از کشور‌ها از جمله اسرائيل" و گرفتن "دستوراتي" از آنها داد. ‏
ديان علايي، نماينده جامعه جهاني بهاييان در سازمان ملل، در همين ارتباط در گفت‌وگو با صداي آلمان، ‏‏"امنيتي بودن بازداشت اين هفت نفر و اتهام جاسوسي به آنها" را رد کرد. به گفته ديان علايي "کار اين هفت ‏تن، تنها اداره جامعه بهاييان ايران و پرداختن به مسايلي چون ازدواج، تربيت و آموزش فرزندان و مشاوره ‏در باره مسائل روزمره بهاييان ايران بوده است." ‏
به گفته خانم علايي، تلاش شيرين عبادي، وکيل پرونده بهاييان دستگير شده هم براي ديدار با آن‌ها و خواندن ‏پرونده‌شان ناکام بوده است. ‏
در همين ارتباط گروهي از دانشگاهيان، نويسندگان، هنرمندان،روزنامه نگاران و فعالان ايراني در سراسر ‏جهان با انتشار نامه سرگشاده اي با عنوان "ما شرمگينيم" ضمن اعتراض به ادامه برخوردها با جامعه بهاييان ‏کشور، خواستار پايان "يک و نيم قرن سرکوب و سکوت" در مورد بهاييان کشورشدند.‏
در اين نامه از جمله آمده است: "ما بر اين باوريم که هر ايراني بايد بتواند بي هيچگونه تمايزي، به ويژه از ‏حيث نژاد، رنگ، جنسيت، زبان، دين، عقيده سياسي يا هر عقيده ديگر، و همچنين منشاء قومي يا اجتماعي، ‏ثروت، ولادت يا هر وضعيت ديگر از تمام حقوق و همه آزادي هاي ذکر شده در منشور جهاني حقوق بشر ‏بهره مند شود، اما بهاييان ايران از اولين روزهاي ظهور آيين بهائيت، تا به امروزبه خاطر باورهاي ديني ‏خود از بسياري از حقوق انساني محروم بوده اند."‏
در ادامه اين نامه با اشاره به اينکه "بنا به شواهد و مستندات تاريخي، ازابتداي شکل گيري آئين بابي و سپس ‏بهائي در ايران، هزاران تن، تنها به دليل اين باورهاي ديني خود، به تيغ تعصب و خرافه به قتل رسيده اند." ‏و همچنين ذکر تبعيضاتي که پس از استقرار جمهوري اسلامي درحق بهاييان کشور اعمال مي شود،آمده است: ‏‏"ما شرمگينيم از خاموشي خود در مقابل اين واقعيت دردناک که در ميهن ما فشار و تحقير عليه بهاييان به ‏طور سيستماتيک اعمال مي شود، تعدادي فقط به خاطر اين باور ديني در زندان به سر مي برند و خانه ها و ‏محل کار آنها مورد حمله و تخريب قرارمي گيرد و گاه حتي آرامگاه هاي مردگان اين گروه از هموطنان ما از ‏تعرض به دور نمي ماند. ما شرمگينيم از سکوت خود در برابر سياهه طولاني، اندوه بار و دهشتناکِ حق ‏کشي هاي نهادينه شده در قوانين کشور ما عليه بهاييان، و بي عدالتي ها و فشارهاي دستگاه هاي رسمي و ‏غيررسمي در مورد اين گروه از هموطنان.ما شرمگينيم به دليل اعمال جنايت ها و بي عدالتي ها و ما ‏شرمگينيم به دليل سکوت خود در برابر اين اعمال." ‏