بايد راهي به خانه خامنه اي باز کرد
تحليل اينديپندنت از آينده ايران و آمريکا - دوشنبه 14 بهمن 1387 [2009.02.02]
جان تامسون
آيا بن بست ايجاد شده ميان ايران و غرب جدي است؟ بله.
آيا ما در نقطۀ موفقيت يا نابودي قرار داريم؟ احتمالا ً.
آيا اين موضوع به بريتانيا نيز مربوط مي شود؟ معلوم نيست.
بريتانيا و ساير کشورهاي اروپايي نقش مهمي ايفا کردند وقتي ما خود را به جرج بوش بستيم تا از حملۀ او به ايران (و يا از دستيابي اين کشور به سلاح اتمي) جلوگيري کنيم. اما ما مشي آمريکا را با چنان اشتياقي دنبال کرديم که اکنون که اوباما جانشين بوش شده است، خود و فرانسه را طرفدار محافظه کاران آمريکا و بيگانه با حزب کارگر خود مي يابيم.
قرار است پنج عضو دائمي شوراي امنيت سازمان ملل به همراه آلمان گفتگوهايي با ايران در سطح مقامات عالي رتبه برگزار کنند. به نظر مي رسد سياستمداران بريتانيا و فرانسه همچنان بر "تعليق" برنامۀ هسته اي در قبال چشم پوشي گروه 1+5 از تشديد تحريم ها بر ضد ايران تأکيد دارند. در مقابل، اوباما "تعليق" را به عنوان شرط مذاکره حذف کرده و شک دارد که اين اقدام بتواند مانع از دستيابي ايران به سلاح هاي اتمي شود. اگر قرار باشد ما دولت جديد آمريکا را متقاعد کنيم که به "تعليق" پايبند بمانند احتمالا ً بهترين فرصت براي حل مذاکره را از دست خواهيم داد. آيت الله علي خامنه اي ذاتا ً ضدآمريکايي است. بنابراين، قانع کردن او دربارۀ اين که صحبت از تغيير (توسط اوباما) يک خدعه و لاپوشاني است، کار سختي نخواهد بود..
همانطور که گروه 1+5 د ر پنهان اعتراف مي کند، زمان عليه ماست. واقعيت هم همينطور. ما انکار واقعيت پيشه کرده ايم. وگرنه ايرانيان، همانطور که بارها گفته اند، قصد ندارند فعاليت هاي هسته اي خود را "به حال تعليق درآورند." بدتر اين که ايران فن اوري غني سازي را "در اختيار گرفته" است، چيزي که ما و اسرائيلي ها آن را "خط قرمز" خود مي دانستيم ولي ما وانمود مي کنيم که ايران هنوز اورانيوم کافي با غناي پايين را توليد نکرده است تا بتواند از آن براي ساخت يک بمب اتم استفاده کند. روسيه و چين نيز از حمايت از تحريم هاي سخت بر ضد ايران امتناع مي کنند. در يک کلام، سياست ما شکست خورده است و اگر ما بر اين سياست تأکيد کنيم، شکست ما افزايش خواهد يافت.
آيا گزينه اي وجود دارد که مانع از دستيابي ايران به سلاح هاي اتمي شود؟ بله و در اين ميان بريتانيا مي تواند به عنوان ميانجي براي تسريع اين امر وارد ميدان شود. ما در سال 2006 تأکيد کرديم که آمريکا نيز به مذاکرات با ايران محلق شود، اساسا ً به اين خاطر که مي دانستيم بايد توافق بين دو دشمن اصلي صورت گيرد. در حال حاضر نيز بايد به پيشرفت اين توافق از طريق تسهيل مذاکرات ميان ايران و آمريکا بينديشيم. بايد راهي به سوي خامنه اي باز کنيم – مي دانيم اين کار را چگونه انجام دهيم – و بگوييم که اگر او دربارۀ حل اين بحران به روشي مورد قبول دو طرف جدي است، ما هم جدي هستيم. ما بايد مجددا ً به خامنه اي اطمينان خاطر بدهيم که به دنبال تغيير رژيم اسلامي نيستيم و بپذيريم که افراد عالي رتبه اي هستند که از هرگونه توافق شانه خالي خواهند کرد. اما اين توافق متقابل هر چه که باشد، هدف ما بايد قطعنامۀ شوراي امنيت، افزايش تحريم ها و ارسال پروندۀ هسته اي ايران از شوراي امنيت به آژانس بين المللي انرژي اتمي براي نظارت هاي پي در پي باشد.
اما آيا ايرانيان اين شرايط را خواهند پذيرفت؟ تا وقتي امتحان نکنيم، نمي دانيم، اما ملاحظاتي چند نشان مي دهند که ايرانيان اين شرايط را خواهند پذيرفت. آنها صاحب اعتبار بين المللي، پايان تحريم ها، تأييد موضوع هسته اي خود توسط شوراي امنيت و بازگشت پروندۀ هسته اي به آژانس اتمي خواهند شد. به علاوه، ايرانيان به هدف غائي خود يعني غني سازي در خاک ايران دست خواهند يافت. کمک هاي مالي و فني نيز در خصوص برنامۀ راکتور اتمي که علنا ً ايرانيان بدنبال آن بوده اند، عايد آنها خواهد شد. در نهايت اين راه حل مانع از تحريک ساير کشورهاي خاورميانه براي دسترسي به سلاح هاي اتمي خواهد شد
منبع: اينديپندنت، 1 فوريه
تحليل اينديپندنت از آينده ايران و آمريکا - دوشنبه 14 بهمن 1387 [2009.02.02]
جان تامسون
آيا بن بست ايجاد شده ميان ايران و غرب جدي است؟ بله.
آيا ما در نقطۀ موفقيت يا نابودي قرار داريم؟ احتمالا ً.
آيا اين موضوع به بريتانيا نيز مربوط مي شود؟ معلوم نيست.
بريتانيا و ساير کشورهاي اروپايي نقش مهمي ايفا کردند وقتي ما خود را به جرج بوش بستيم تا از حملۀ او به ايران (و يا از دستيابي اين کشور به سلاح اتمي) جلوگيري کنيم. اما ما مشي آمريکا را با چنان اشتياقي دنبال کرديم که اکنون که اوباما جانشين بوش شده است، خود و فرانسه را طرفدار محافظه کاران آمريکا و بيگانه با حزب کارگر خود مي يابيم.
قرار است پنج عضو دائمي شوراي امنيت سازمان ملل به همراه آلمان گفتگوهايي با ايران در سطح مقامات عالي رتبه برگزار کنند. به نظر مي رسد سياستمداران بريتانيا و فرانسه همچنان بر "تعليق" برنامۀ هسته اي در قبال چشم پوشي گروه 1+5 از تشديد تحريم ها بر ضد ايران تأکيد دارند. در مقابل، اوباما "تعليق" را به عنوان شرط مذاکره حذف کرده و شک دارد که اين اقدام بتواند مانع از دستيابي ايران به سلاح هاي اتمي شود. اگر قرار باشد ما دولت جديد آمريکا را متقاعد کنيم که به "تعليق" پايبند بمانند احتمالا ً بهترين فرصت براي حل مذاکره را از دست خواهيم داد. آيت الله علي خامنه اي ذاتا ً ضدآمريکايي است. بنابراين، قانع کردن او دربارۀ اين که صحبت از تغيير (توسط اوباما) يک خدعه و لاپوشاني است، کار سختي نخواهد بود..
همانطور که گروه 1+5 د ر پنهان اعتراف مي کند، زمان عليه ماست. واقعيت هم همينطور. ما انکار واقعيت پيشه کرده ايم. وگرنه ايرانيان، همانطور که بارها گفته اند، قصد ندارند فعاليت هاي هسته اي خود را "به حال تعليق درآورند." بدتر اين که ايران فن اوري غني سازي را "در اختيار گرفته" است، چيزي که ما و اسرائيلي ها آن را "خط قرمز" خود مي دانستيم ولي ما وانمود مي کنيم که ايران هنوز اورانيوم کافي با غناي پايين را توليد نکرده است تا بتواند از آن براي ساخت يک بمب اتم استفاده کند. روسيه و چين نيز از حمايت از تحريم هاي سخت بر ضد ايران امتناع مي کنند. در يک کلام، سياست ما شکست خورده است و اگر ما بر اين سياست تأکيد کنيم، شکست ما افزايش خواهد يافت.
آيا گزينه اي وجود دارد که مانع از دستيابي ايران به سلاح هاي اتمي شود؟ بله و در اين ميان بريتانيا مي تواند به عنوان ميانجي براي تسريع اين امر وارد ميدان شود. ما در سال 2006 تأکيد کرديم که آمريکا نيز به مذاکرات با ايران محلق شود، اساسا ً به اين خاطر که مي دانستيم بايد توافق بين دو دشمن اصلي صورت گيرد. در حال حاضر نيز بايد به پيشرفت اين توافق از طريق تسهيل مذاکرات ميان ايران و آمريکا بينديشيم. بايد راهي به سوي خامنه اي باز کنيم – مي دانيم اين کار را چگونه انجام دهيم – و بگوييم که اگر او دربارۀ حل اين بحران به روشي مورد قبول دو طرف جدي است، ما هم جدي هستيم. ما بايد مجددا ً به خامنه اي اطمينان خاطر بدهيم که به دنبال تغيير رژيم اسلامي نيستيم و بپذيريم که افراد عالي رتبه اي هستند که از هرگونه توافق شانه خالي خواهند کرد. اما اين توافق متقابل هر چه که باشد، هدف ما بايد قطعنامۀ شوراي امنيت، افزايش تحريم ها و ارسال پروندۀ هسته اي ايران از شوراي امنيت به آژانس بين المللي انرژي اتمي براي نظارت هاي پي در پي باشد.
اما آيا ايرانيان اين شرايط را خواهند پذيرفت؟ تا وقتي امتحان نکنيم، نمي دانيم، اما ملاحظاتي چند نشان مي دهند که ايرانيان اين شرايط را خواهند پذيرفت. آنها صاحب اعتبار بين المللي، پايان تحريم ها، تأييد موضوع هسته اي خود توسط شوراي امنيت و بازگشت پروندۀ هسته اي به آژانس اتمي خواهند شد. به علاوه، ايرانيان به هدف غائي خود يعني غني سازي در خاک ايران دست خواهند يافت. کمک هاي مالي و فني نيز در خصوص برنامۀ راکتور اتمي که علنا ً ايرانيان بدنبال آن بوده اند، عايد آنها خواهد شد. در نهايت اين راه حل مانع از تحريک ساير کشورهاي خاورميانه براي دسترسي به سلاح هاي اتمي خواهد شد
منبع: اينديپندنت، 1 فوريه
No comments:
Post a Comment