دوبي بايد از تهران فاصله بگيرد
گزارش شبکه فرانس ۲۴ از فشارهاي آمريکا - دوشنبه 5 اسفند 1387 [2009.02.23]
واشنگتن و متحدانش براي متقاعد کردن ايران به تعليق برنامه هسته اي اش متوسل به يک جنگ اقتصادي شده اند: اعمال فشار بر دوبي که روابط تجاري مهمي با همسايه خود [ايران] دارد.
دوبي به همراه بندر جبل علي، تنها به عنوان اولين سکوي مبادلاتي خاورميانه شناخته نمي شود، بلکه اولين جايگاه مالي و سرمايه داري منطقه نيز به شمار مي آيد. اينها مزايايي است که به تاريخ آن گره خورده. اين اميرنشين عرب همواره يکي از مراکز تجاري، به ويژه در رابطه با همسايه اش ايران بوده و هست [۱۴ ميليارد دلار صادرات در سال ۲۰۰۷]. درحال حاضر در حدود ۴۵۰ هزار ايراني در امارات متحده عربي سکونت دارند و در حدود ۹۵۰۰ شرکت اماراتي حداقل داراي يک شريک ايراني هستند.
از نظر جمهوري اسلامي، دوبي آخرين دروازه به سوي جهان است. ولي از نظر ايالات متحده، اين شهر آخرين حباب اکسيژني است که با ترکاندن آن امکان تنفس براي حکومت تهران قطع مي شود. به همين دليل، اين اميرنشين ميان متحد و همسايه اش بلا تکليف مانده.
استفن اوستن، مسؤول امور مربوط به بانک ها و سرمايه گذاري هاي خارجي در ايران ، در اين رابطه مي گويد: "فشارهاي غيررسمي اي بر بخش هاي خدماتي، بانک ها و مسؤولان نظارتي اعمال شده تا ما نتوانيم به بخش هاي ضروري دسترسي داشته باشيم. ايالات متحده به طور غيررسمي و پشت پرده به اميرنشينان خليج فارس در مورد وجوه نقدشان هشدار داده. آنها نمي توانند در ايران سرمايه گذاري کنند."
دوبي در اين رابطه از سياست هاي امريکا پيروي نمي کند و واشنگتن نيز به رويکرد ديگري متوسل شده: اعمال فشار و محدوديت بر تأمين وجوه لازم براي انجام مبادلات بازرگاني. پس از بانک هاي ايراني، نوبت به مؤسسات بانکي بين المللي رسيد و آنها نيز وارد اين ورطه شدند.
اين مؤسسات مالي براي جلوگيري از وقوع درگيري با ايالات متحده رويکردي را پيش گرفته اند که در آن نامي از مؤسسات آنان برده نمي شود و فاصله با مشتريان ايراني را نيز حفظ مي کنند. اين درحالي است که اين رويکرد و همچنين مقاومت در برابر فشارهاي امريکا براي دوبي و ديگر اميرنشينان خليج فارس مشکل و حتي مي توان گفت غيرممکن است.
منبع: شبکه فرانس ۲۴، ۲۱ فوريه
گزارش شبکه فرانس ۲۴ از فشارهاي آمريکا - دوشنبه 5 اسفند 1387 [2009.02.23]
واشنگتن و متحدانش براي متقاعد کردن ايران به تعليق برنامه هسته اي اش متوسل به يک جنگ اقتصادي شده اند: اعمال فشار بر دوبي که روابط تجاري مهمي با همسايه خود [ايران] دارد.
دوبي به همراه بندر جبل علي، تنها به عنوان اولين سکوي مبادلاتي خاورميانه شناخته نمي شود، بلکه اولين جايگاه مالي و سرمايه داري منطقه نيز به شمار مي آيد. اينها مزايايي است که به تاريخ آن گره خورده. اين اميرنشين عرب همواره يکي از مراکز تجاري، به ويژه در رابطه با همسايه اش ايران بوده و هست [۱۴ ميليارد دلار صادرات در سال ۲۰۰۷]. درحال حاضر در حدود ۴۵۰ هزار ايراني در امارات متحده عربي سکونت دارند و در حدود ۹۵۰۰ شرکت اماراتي حداقل داراي يک شريک ايراني هستند.
از نظر جمهوري اسلامي، دوبي آخرين دروازه به سوي جهان است. ولي از نظر ايالات متحده، اين شهر آخرين حباب اکسيژني است که با ترکاندن آن امکان تنفس براي حکومت تهران قطع مي شود. به همين دليل، اين اميرنشين ميان متحد و همسايه اش بلا تکليف مانده.
استفن اوستن، مسؤول امور مربوط به بانک ها و سرمايه گذاري هاي خارجي در ايران ، در اين رابطه مي گويد: "فشارهاي غيررسمي اي بر بخش هاي خدماتي، بانک ها و مسؤولان نظارتي اعمال شده تا ما نتوانيم به بخش هاي ضروري دسترسي داشته باشيم. ايالات متحده به طور غيررسمي و پشت پرده به اميرنشينان خليج فارس در مورد وجوه نقدشان هشدار داده. آنها نمي توانند در ايران سرمايه گذاري کنند."
دوبي در اين رابطه از سياست هاي امريکا پيروي نمي کند و واشنگتن نيز به رويکرد ديگري متوسل شده: اعمال فشار و محدوديت بر تأمين وجوه لازم براي انجام مبادلات بازرگاني. پس از بانک هاي ايراني، نوبت به مؤسسات بانکي بين المللي رسيد و آنها نيز وارد اين ورطه شدند.
اين مؤسسات مالي براي جلوگيري از وقوع درگيري با ايالات متحده رويکردي را پيش گرفته اند که در آن نامي از مؤسسات آنان برده نمي شود و فاصله با مشتريان ايراني را نيز حفظ مي کنند. اين درحالي است که اين رويکرد و همچنين مقاومت در برابر فشارهاي امريکا براي دوبي و ديگر اميرنشينان خليج فارس مشکل و حتي مي توان گفت غيرممکن است.
منبع: شبکه فرانس ۲۴، ۲۱ فوريه
No comments:
Post a Comment