ايران همچنان در زمان انقلاب بسر مي برد
کارشناس فرانسوي در مصاحبه با لوپوئن: - پنجشنبه 24 بهمن 1387 [2009.02.12]
سيريل مارتين
روز ۱۰ فوريه ۱۹۷۹ آيت الله خميني قدرت را در ايران در دست گرفت. اکنون که ۳۰ سال از آن مي گذرد، سرنوشت انقلاب اسلامي چه شده است؟ از نظر دني بوشار، مشاور مؤسسه روابط بين المللي در فرانسه و کارشناس خاورميانه و جهان عرب، امروز ايران از همان منطق پيروي مي کند. او در مصاحبه اي با لوپوئن به سؤالاتي در اين زمينه پاسخ مي دهد.
رييس جمهور احمدي نژاد در تاريخ ۳۱ ژانويه اعلام کرد که "انقلاب در ۳۰ سالگي خود همچنان زنده است". آيا به نظر شما همين طور است؟ بله، احمدي نژاد مظهر بازگشت به اساس انقلاب است، به ويژه با سخنان مذهبي و نظامي اش. در حالي که او خود درحقيقت يک شخصيت لائيک است. اين رييس جمهور نماينده نسلي است که در زمان انقلاب ۲۰ سال داشته اند و در جنگ ايران و عراق که بين مردم و حکومت اسلامي ايجاد انسجام نموده شرکت کرده اند.
در سال ۱۹۷۹ با به قدرت رسيدن آيت الله خميني، ايران در صحنه بين المللي منزوي شد. آيا اين انزوا همچنان برقرار است؟ بله، اين مورد نيز به مانند مورد قبلي از سال ۱۹۷۹ تداوم داشته. ايران مايل است خود را به عنوان يک قدرت منطقه اي در خليج فارس مطرح سازد. اين يکي از سياست هاي خارجي ايران است که از زمان شاه يعني از قبل از انقلاب اسلامي تغيير نکرده. اين سياست از زمان خروج بريتانيايي ها از ايران در سال ۱۹۴۵ آغاز شد. امروز ايران در خط مقدم "جبهه مخالفت" قرار دارد: مخالفت با ايالات متحده، اسراييل و به طور کلي مخالفت با غرب.
با اين حال، ايران با وارد شدن در مسايل هسته اي باعث يک تغيير ناگهاني ديپلماتيک و فن آوري در وضعيت بين المللي خود شده. نظرتان در اين باره چيست؟ خير! ايران از سال ۱۹۶۰ به مسايل هسته اي علاقه پيدا کرد. انقلاب ۱۹۷۹ بي شک يک ضربه متوقف کننده براي اين سياست بود، ولي به نظر مي رسد که اين برنامه مجدداً از اوايل سال هاي ۱۹۸۰ از سر گرفته شد. در مورد اين موضوع نيز تداوم وجود دارد. مسأله هسته اي از نظر ايران وسيله اي براي ثابت کردن قدرت منطقه اي و همچنين وسيله اي است براي ايجاد يک قدرت بازدارنده در فضايي که با حضور قدرت هاي اتمي و پايگاه هاي هوايي امريکايي خصومت آميز به نظر مي رسد. در واقع حکومت احساس خطر کرده.
آزادي هاي مردمي در ايران در چه وضعيتي است؟ آيا اين آزادي ها از سال ۱۹۷۹ پيشرفتي داشته؟پيشرفت اين آزادي ها از زمان شاه آغاز شده [از ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹]. در زمان انقلاب، پس از يک دوره سرکوبگرانه، اعتراضاتي به ويژه در ميان جواناني که امکان کسب تحصيلات عالي را داشتند به راه افتاد. وضعيت زنان که از اين پيشرفت سود بردند به گونه اي شد که در محيط کار با مردان برابر بودند، ولي در زندگي شخصي که از سوي شريعت تعريف شده، وضعيت متفاوت مي باشد و آنها بسيار وابسته اند و هيچ استقلالي از خود ندارند. رييس جمهور خاتمي در دوران رياست جمهوري خود تلاش هاي براي بهبود وضعيت آزادي و آزادي بيان انجام داد.
پيام محمود احمدي نژاد نشان دهنده سخت تر شدن شرايط است... چرا؟ در حقيقت او از زمان انتخابش در سال ۲۰۰۵، آزادي هاي مردمي را به شدت محدود کرده و يک سياست سرکوبگرانه، به ويژه عليه اصلاح طلبان را اتخاذ نموده. انتخابات ايران يک انتخابات نسبتاً دموکراتيک است؛ به اين صورت که شما مي توانيد از ميان چند نامزد يکي را انتخاب کنيد، ولي هيچ کس نمي تواند ماهيت حکومت سياسي و همچنين شوراي نگهبان را که مسؤول تأييد صلاحيت نامزدهاست زير سؤال ببرد. نظام بر سر قدرت در ميان مردم از يک مشروعيت واقعي برخوردار است، حتي اگر نارضايتي و مخالفت ها گسترش يابد.
منبع: لوپوئن، ۱۰ فوريه مترجم: علي جواهري
://www.lepoint.fr/actualites-monde/1979-2009-l-iran-est-dans-la-continuite-de-la-revolution/924/0/315583
کارشناس فرانسوي در مصاحبه با لوپوئن: - پنجشنبه 24 بهمن 1387 [2009.02.12]
سيريل مارتين
روز ۱۰ فوريه ۱۹۷۹ آيت الله خميني قدرت را در ايران در دست گرفت. اکنون که ۳۰ سال از آن مي گذرد، سرنوشت انقلاب اسلامي چه شده است؟ از نظر دني بوشار، مشاور مؤسسه روابط بين المللي در فرانسه و کارشناس خاورميانه و جهان عرب، امروز ايران از همان منطق پيروي مي کند. او در مصاحبه اي با لوپوئن به سؤالاتي در اين زمينه پاسخ مي دهد.
رييس جمهور احمدي نژاد در تاريخ ۳۱ ژانويه اعلام کرد که "انقلاب در ۳۰ سالگي خود همچنان زنده است". آيا به نظر شما همين طور است؟ بله، احمدي نژاد مظهر بازگشت به اساس انقلاب است، به ويژه با سخنان مذهبي و نظامي اش. در حالي که او خود درحقيقت يک شخصيت لائيک است. اين رييس جمهور نماينده نسلي است که در زمان انقلاب ۲۰ سال داشته اند و در جنگ ايران و عراق که بين مردم و حکومت اسلامي ايجاد انسجام نموده شرکت کرده اند.
در سال ۱۹۷۹ با به قدرت رسيدن آيت الله خميني، ايران در صحنه بين المللي منزوي شد. آيا اين انزوا همچنان برقرار است؟ بله، اين مورد نيز به مانند مورد قبلي از سال ۱۹۷۹ تداوم داشته. ايران مايل است خود را به عنوان يک قدرت منطقه اي در خليج فارس مطرح سازد. اين يکي از سياست هاي خارجي ايران است که از زمان شاه يعني از قبل از انقلاب اسلامي تغيير نکرده. اين سياست از زمان خروج بريتانيايي ها از ايران در سال ۱۹۴۵ آغاز شد. امروز ايران در خط مقدم "جبهه مخالفت" قرار دارد: مخالفت با ايالات متحده، اسراييل و به طور کلي مخالفت با غرب.
با اين حال، ايران با وارد شدن در مسايل هسته اي باعث يک تغيير ناگهاني ديپلماتيک و فن آوري در وضعيت بين المللي خود شده. نظرتان در اين باره چيست؟ خير! ايران از سال ۱۹۶۰ به مسايل هسته اي علاقه پيدا کرد. انقلاب ۱۹۷۹ بي شک يک ضربه متوقف کننده براي اين سياست بود، ولي به نظر مي رسد که اين برنامه مجدداً از اوايل سال هاي ۱۹۸۰ از سر گرفته شد. در مورد اين موضوع نيز تداوم وجود دارد. مسأله هسته اي از نظر ايران وسيله اي براي ثابت کردن قدرت منطقه اي و همچنين وسيله اي است براي ايجاد يک قدرت بازدارنده در فضايي که با حضور قدرت هاي اتمي و پايگاه هاي هوايي امريکايي خصومت آميز به نظر مي رسد. در واقع حکومت احساس خطر کرده.
آزادي هاي مردمي در ايران در چه وضعيتي است؟ آيا اين آزادي ها از سال ۱۹۷۹ پيشرفتي داشته؟پيشرفت اين آزادي ها از زمان شاه آغاز شده [از ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹]. در زمان انقلاب، پس از يک دوره سرکوبگرانه، اعتراضاتي به ويژه در ميان جواناني که امکان کسب تحصيلات عالي را داشتند به راه افتاد. وضعيت زنان که از اين پيشرفت سود بردند به گونه اي شد که در محيط کار با مردان برابر بودند، ولي در زندگي شخصي که از سوي شريعت تعريف شده، وضعيت متفاوت مي باشد و آنها بسيار وابسته اند و هيچ استقلالي از خود ندارند. رييس جمهور خاتمي در دوران رياست جمهوري خود تلاش هاي براي بهبود وضعيت آزادي و آزادي بيان انجام داد.
پيام محمود احمدي نژاد نشان دهنده سخت تر شدن شرايط است... چرا؟ در حقيقت او از زمان انتخابش در سال ۲۰۰۵، آزادي هاي مردمي را به شدت محدود کرده و يک سياست سرکوبگرانه، به ويژه عليه اصلاح طلبان را اتخاذ نموده. انتخابات ايران يک انتخابات نسبتاً دموکراتيک است؛ به اين صورت که شما مي توانيد از ميان چند نامزد يکي را انتخاب کنيد، ولي هيچ کس نمي تواند ماهيت حکومت سياسي و همچنين شوراي نگهبان را که مسؤول تأييد صلاحيت نامزدهاست زير سؤال ببرد. نظام بر سر قدرت در ميان مردم از يک مشروعيت واقعي برخوردار است، حتي اگر نارضايتي و مخالفت ها گسترش يابد.
منبع: لوپوئن، ۱۰ فوريه مترجم: علي جواهري
://www.lepoint.fr/actualites-monde/1979-2009-l-iran-est-dans-la-continuite-de-la-revolution/924/0/315583
No comments:
Post a Comment