Saturday, February 7, 2009

ایران سي سال بعد از انقلاب -مقاله اي از میدل ایست آنلاین

ایران سي سال بعد از انقلاب
‏ مقاله اي از میدل ایست آنلاین - یکشنبه 20 بهمن 1387 [2009.02.08]
سي سال بعد از انقلاب اسلامي در ایران، این کشور تمایلش را براي شناخته شدن بعنوان قدرت منطقه از دست نداده ‏است.‏
قبل از انقلاب، شاه، دیکتاتور ظالمي که از سوي آمریکا حمایت مي شد با تکیه بر همین حمایت، دلش مي خواست که ‏قدرت منطقه باشد. اما ایران بعد از انقلاب دیگر از آمریکا دستور نمي گرفت.‏
آمریکا که در سقوط دولتي که بشکل دموکراتیک در ایران انتخاب شده بود نقش داشت، نمي توانست براي رهبران ‏ایران، متحد خوبي باشد.‏
محمد صدق الحسیني، کارشناس مسائل خاورمیانه مي گوید:« یکي از شعار هاي انقلاب "استقلال" بود و ایران به این ‏هدف خود 100 درصد دست پیدا کرد. شاه هم دلش مي خواست که با استفاده از حمایت آمریکا، یکي از بزرگان منطقه ‏باشد، اما استقلال امروز ایران، چه خوب باشد چه بد، ساخت ایران است.‏
آمریکا در دوران حکومت شاه، که یکي از بزرگترین خریداران اسلحه هاي آمریکایي بود و از این سلاخ ها علیه مردم ‏خودش استفاده مي کرد، هزاران سرباز و مشاور در ایران مستقر کرده بود.‏
اما با انقلاب ایران و قطع روابط دو کشور بدنبال گروگانگیري در سفارت آمریکا، ایران به آمریکا پشت کرد.‏
سي سال بعد، هنوز شعار "مرگ بر آمریکا" در این کشور رواج دارد، بخصوص بعد از ریاست جمهوري احمدي نژاد ‏در سال 2005.‏
تلاش هاي بي شمار روساي جمهور قبلي، اکبر هاشمي رفسنجاني محافظه کار و محمد خاتمي اصلاح طلب، براي عادي ‏سازي روابط با آمریکا بدست فراموشي سپرده شد. بار دیگر تمرکز بسوي آرمان هاي انقلاب بازگشت.‏
احمدي نژاد به رئیس جمهور سابق آمریکا، جورج بوش، نامه نوشت و همچنین به رئیس جمهور فعلي، باراک اوباما، ‏تبریک گفت، اما هنوز به نیمه راه نرسیده بود که بار دیگر : امپراطوري آمریکا" را به باد انتقاد گرفت و پیش بیني کرد ‏که بزودي بعنوان یک ابرقدرت سقوط خواهد کرد. او همچنین ضمن انتقاد به اسرائیل، خواستار تک دولت این کشور ‏براي پایان دادن به مناقشه خاورمیانه شد.‏
انتقاد از اسرائیل، به این معناست که آمریکا که لابي هاي طرفدار اسرائیل در روابط خارجي این کشور تاثیر زیادي ‏دارند، نمي تواند روابطش را با ایران از سر بگیرد.‏
با این حال رئیس جمهور ایران معتقد است که مي تواند بدون وجود آمریکا هم زنده ماند. یک روزنامه نگار معروف ‏ایراني، ماشاالله شمس الواعظین، معتقد است:« قدرت سیاسي کنوني ایران، این کشور را منزوي کرده است و نمي گذارد ‏که ایران با کشورهاي بزرگ در سطح بین المللي رابطه داشته باشد. در عوض او با کشور هایي مثل ونزوئلا، کوبا، ‏بولیوي و حتي چین و روسیه وارد بازي شده است».‏
تمایل ایران براي اینکه قدرت منطقه بشود، این کشور را به سمت استفاده از انرژي هسته اي و برنامه موشکي کشانده ‏است و اولین ماهواره ساخت ایران هم به نام امید به فضا پرتاب شد.‏
تهران همچنین سیاست مداخله در کشور هاي عرب را در پیش گرفته است. حمایت آشکار از حزب الله لبنان و گروه ‏حماس که در غزه به شکل دموکراتیک انتخاب شده است، نمونه اي از این مداخله است. ‏
الحسیني گفت:« ایران از محبوبت احمدي نژاد در خیابان هاي بعضي از کشورهاي عرب، لذت مي برد اما مقامات ‏داخلي نگران تاثیر او هستند».‏
مسلما، مقامات داخلي این کشورها دیکتاتور هاي مورد حمایت آمریکا هستند که دلشان نمي خواهد بعنوان همدست ‏اسرائیل که با استفاده از اسلحه و حمایت آمریکا، در قبال فلسطین مرتکب جنایت شده است، ظاهر شوند.‏
حالا باید دید که آیا آمریکا هم بعد سي دهه، خواستار ایجاد رابطه با ایران است یا نه. اوباما بلافاصله بعد از اینکه رئیس ‏جمهور شد، براي متوقف کردن برنامه هاي اتمي ایران، دست دوستي بسوي این کشور دراز کرد.‏
ایران مي گوید که برنامه هاي ااتمي اش صلح آمیز است. از سوي دیگر، اسرائیل تنها کشور خاورمیانه است که سلاح ‏اتمي دارد.‏
منبع: میدل ایست آنلاین، هفتم فوریه ‏

No comments:

Post a Comment