معمولا در بازجویی ها از الفاظ رکیک استفاده می کردند

کمیته گزارشگران حقوق بشر
صدور احکام سنگین علیه دانشجویان؛ نگاهی کوتاه به پرونده محمد صیادی
شعبه یک دادگاه انقلاب همدان، روز 30/10/87 در جلسه ای غیرعلنی و بدون حضور وکیل و هیأت منصفه، محمد صیادی، دبیر سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینای همدان را به شش سال و نیم حبس تعزیری محکوم کرد.
قاضی خزایی رئیس شعبه یک دادگاه انقلاب درحالی این فعال دانشجویی را طبق مواد 498، 500، و 514 قانون مجازات اسلامی به اتهام برهم زدن امنیت داخلی کشور، تبلیغ علیه نظام و توهین به بنیانگذار جمهوری اسلامی مجموعاً به شش سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم کرد که در سراسر جلسه، دادگاه به تفتیش عقاید متهم پرداخته و او را به علت عقایدش تحت تحقیر و فشار قرار داد. محمد صیادی، دبیر سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا، پیش از این توسط کمیته انضباطی دانشگاه به یک ترم محرومیت از تحصیل با احتساب سنوات محکوم شده بود و در اواخر شهریور ماه سال جاری نیز به مدت سه روز در بازداشت وزارت اطلاعات به سر برد.
چگونگی بازداشت:
ساعت 10 صبح 23 شهریور ماه سال جاری، مأموران اداره اطلاعات با مراجعه به منزل محمد صیادی و در حالی که حکم جلب وی را همراه داشتند، اقدام به تفتیش منزل او نمودند.
آنها پس از 2 ساعت تفتیش منزل این فعال دانشجویی، کامپیوتر وی، حدود 100 جلد کتاب، 70 حلقه سی دی و جزوات و دست نوشته هایش را ضبط نموده و او را بازداشت کردند.
مأموران درشرایطی که به وی دست بند و چشم بند زده بودند، او را در شهر گردانده و سپس به بازداشتگاه اطلاعات انتقال دادند. در چینین مواقعی این کار از آن صورت میگیرد که متهم موفق به شناسایی محل بازداشت خود نشود.
صیادی به مدت 3 روز در بازداشتگاه اداره اطلاعات نگهداری شده و در این مدت، تحت بازجوییهای مداوم و طولانی مدت قرار گرفت. طول مدت این جلسات بازجویی گاهی بیش از 16 ساعت بوده است.
این فعال دانشجویی در شرح جلسات بازجویی اش گفته است:" اکثر سوالات مطرح شده، تنها به قصد تحقیر صورت می گرفت و معمولا در بازجویی ها از الفاظ رکیک استفاده می کردند. "
مأموران با دادن اخبار دروغ در مورد خانواده این دانشجو مانند خبر "سکته مادرش" تلاش داشتند تا او را تحت فشارهای روحی و روانی قرار دهند.
به گفته ی این فعال دانشجویی، وی در جلسات بازجویی مورد تفهیم اتهام قرار نگرفته و اولین سوال مطرح شده در جریان بازجویی این بوده است که " فکر میکنی چرا تو را بازداشت کرده ایم؟" و یا اینکه اتهاماتی چون" فعالیت تبلیغی ضد خدا و سب النبی به وی نسبت داده شده است"
صیادی روز 26 شهریور ماه پس از اتمام جلسات بازجویی اش به دادسرای انقلاب همدان منتقل شده و در آنجا مورد تفهیم اتهام قرار گرفت.
در مدت پس از آزادی وی از زندان، محمد صیادی به همراه خانواده اش بارها از سوی نهادهای امنیتی تحت فشار و تهدید قرار گرفتند.
وی سپس بنابر احضاریه ای که در روز اول دی ماه به دست او رسید،برای روز 22 دی به دادگاه انقلاب احضار شد. در این احضاریه، هیچ اشاره ای به اتهام وی نشده بود.
محمد صیادی که بدون حضور وکیل در دادگاه حاضر شده بود، اجازه مطالعه پرونده خود را بدست نیاورد و دادگاه ظرف 24 ساعت، حکم به محکومیت وی داد.
درحین برگزاری جلسه ی دادگاه این فعال دانشجویی، افراد وابسته به نهادهای امنیتی در تماسی با خانواده او، اقدام به تهدید آنان نمودند. آنان در صحبت با مادر محمدصیادی خواسته بودند که " با مراجعه به پزشکی قانونی جسد فرزندش را مورد شناسایی قرار دهد."
صدور احکام سنگین علیه فعالان دانشجویی در ماه های اخیر، در حالی صورت می گیرد که کمیته های انضباطی در دانشگاه ها نیز، با احضار گستره دانشجویان اقدام به صدور احکام محرومیت از تحصیل علیه آنان می نمایند.
در هفته های گذشته، ده ها دانشجو، در دانشگاه های مختلف ایران، از سوی کمیته های انضباطی احضار و از تحصیل محروم شده اند.
گفتنی است چندی پیش نیز، 7 دانشجوی تبریز در مجموع به 21 سال زندان محکوم شده اند.
حقوقی که در طی مدت بازداشت از محمد صیادی نقض شده اند:
1. طبق آیین نامه حقوق شهروندی، نگهداری متهم در سلول انفرادی مصداق بارز شکنجه بوده و نگهداری متهمان در سلول انفرادی با هر مساحت و تحت هر نامی که باشد ممنوع است.
2.هر متهم حق دارد بلافاصله پس از بازداشت، خانواده خود را در جریان محل نگهداری خود قرار داده و با آنها ملاقات و مکاتبه داشته باشد.
3. متهم حق دارد در حین تحقیقات یکی از وکلای دادگستری را همراه خود داشته باشد.
4.طبق اصل 38 قانون اساسی اعمال هر گونه شکنجه برای گرفتن اطلاع یا اقرار از متهم ممنوع است و نگهداری متهم در سلول انفرادی، قطع ارتباط متهم با دنیای خارج، جلوگیری از ارتباط تلفنی یا حضوری متهم با بستگان درجه اول، بازجویی های طولانی مدت- به ویژه شب ها تا نیمه های شب- میتواند از مصادیق فشارهای روانی وشکنجه روحی تلقی گردد( ماده پنجم اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده هفتم کنوانسیون حقوق مدنی و سیاسی نیز بر همین موضوع اشاره دارد.)
5.طبق آیین نامه حقوق شهروندی، در جریان دستگیری و بازجویی یا تحقیق و استطلاع ،ایذای فرد نظیر بستن چشم و سایر اعضا، تحقیر و استخفاف آنان ممنوع است.( قسمت ششم)
6. بازجویان و مأموران تحقیق حق ندارند پشت سر متهم نشسته و یا صورت خود را از آنها مخفی کنند. بردن متهم به اماکن نامعلوم ممنوع است.
7. فقط شخص متهم در مقابل مقامات قضایی، پاسخگوست. احضار ،جلب و تهدید بستگان اعم از بستگان دور یا نزدیک ممنوع است.
8.پرسش های شخص تحقیق کننده و بازجو، باید مفید، روشن و مرتبط با اتهامات انتسابی باشد