حماس عروسک ايراني نيست -مقاله نيوامريکا درباره ارتباط ايران و دولت فلسطين

حماس عروسک ايراني نيست
مقاله نيوامريکا درباره ارتباط ايران و دولت فلسطين ‏ - پنجشنبه 19 دی 1387 [2009.01.08]
ويليام او بيمن ‏‏ ‏مناقشه اسرائيل و حماس نشاني از جنگ ميان اسرائيل و ايران ندارد. اين افسانه اي است که در دوره زمامداري بوش ‏شکل گرفته و اکنون با طرفداراني، در اذهان جاي گرفته است.‏
اين درست است که ايران با وضعيت حماس هماهنگي دارد، خصوصاً زمانيکه اکثريت آرا براي تشکيل دولت در ‏انتخابات سال 2006 را بدست آورد و اين انتخابات مورد حمايت آمريکا نيز قرار گرفت. اما پس از آن، دولت جديد با ‏مخالفت اسرائيل و آمريکا روبرو شد و تحريم اقتصادي، فلسطين را به ورطه بحران اقتصادي کشاند. همان موقع بود که ‏ايران تأمين کمک براي حماس را در دستور کار قرار داد. ‏
با اينحال، تحليلگران اسرائيل و آمريکا مي خواهند دنيا بپذيرد که حماس درصورت بهره مند نشدن از حمايت هاي ‏ايران، قادر به حمله عليه اسرائيل نبود. همانطور که جورج جوفي از مرکز مطالعات بين المللي کمبريج در مصاحبه ‏سال 2006 با راديو اروپاي آزاد و راديو آزادي گفت، "دولت اسرائيل ايران را متهم مي کند که به صورت غير مستقيم ‏و از طريق حزب الله لبنان، سعي در کنترل اوضاع در داخل محدوده اشغالي دارد و اتهامات ديگري نيز دربارۀ دخالت ‏آن کشور در برخي اقدامات خشونت آميز تر وارد شده است؛ هرچند هيچ مدرکي براي اثبات ارائه نشده است. به نظر ‏من اين ادعاها، بيشتر از جنس تبليغات هستند و فاقد ارزش واقعي اند."‏
مشغول شدن ذهن همگان به اين موضوع که حملات حماس به اسرائيل تحت سرپرستي ايران انجام مي شود، اجازه فکر ‏کردن دربارۀ موقعيت جغرافيائي آنجا را به کسي نداده است. واقعيت اين است که حماس بوسيله اسرائيل و مصر، از ‏بقيه دنيا جدا شده است. اسرائيل اساساً ورود غذا و امکانات پزشکي را تحت کنترل خود دارد. اين نظريه که ايران به ‏انتقال محموله تسليحاتي به حماس دست زده، دور از ذهن است. موشک هائي که از سوي حماس به سوي اسرائيل ‏شليک مي شوند و سرمنشأ بروز مناقشه فعلي بوده اند، در داخل ساخته مي شوند، سلاح هائي با دانش فني ساده و بدون ‏هيچگونه پيچيدگي هستند.‏
ادعاي ديگر اين است که ايراني ها مشغول آموزش دادن نيروهاي حماس هستند. ممکن است همه فکر کنند اين اقدام در ‏حجم وسيعي درحال انجام است. مجله تايم لندن در مقاله 19 اسفند 1386 (9 مارس 2008) گزارش کرد 150 ستيزه ‏جوي حماس در تهران آموزش ديده اند. حماس ادعا مي کند 000/15 جنگجو در اختيار دارد و اين درحالي است که ‏اسرائيل صاحب يک ميليون نيروي تحت امر است. با اين حساب، آموزش ديدن 150 نفر، به شرط آنکه اين خبر درست ‏باشد، نمي تواند تهديد خيلي جدي براي اسرائيل محسوب شود. ‏
گاهي از حزب الله لبنان به عنوان پايگاه ايران در منطقه ياد مي شود، اما حزب الله دسترسي جغرافيائي به غزه ندارد. ‏بنابراين تلاش آنها به برپائي تظاهرات در لبنان محدود مي شود. تيمور گوکسل مشاور سابق صلح بانان سازمان ملل در ‏لبنان دهم در ماه دي به خبرگزاري رويترز گفت: "حزب الله با تمام لفاظي هايش درباره فلسطين، کار زيادي نمي تواند ‏دربارۀ غزه انجام بدهد و بعيد است لبنان را درگير در يک فاجعه ديگر کند. بنابراين آنها مشغول به راه انداختن واکنش ‏هاي مردمي مشغول هستند."‏
مصر هم گذرگاه مناسبي براي عبور تسليحات ايراني نيست. حسني مبارک دربارۀ ماجراي غزه با يک بحران دست و ‏پنجه نرم مي کند. کمک هاي سازمان ملل به سوي او جاري شده و او از ديرباز در معاهده صلح با اسرائيل به سر مي ‏برد. از آن گذشته، دولت سکولار وي به شدت از بنيادگرائي اسلامي در هراس است و آنرا به ديده ترديد نگاه مي کند. ‏از آنجا که حماس از اساس مخاصمه جو است، برخلاف فتح که مباني سکولار بيشتري دارد، به عنوان يک رقيب قدرت ‏خطرناک در فلسطين محسوب مي شود. مصر به همين دليل مرز خود با غزه را با دقت فراواني بسته نگه داشته و تنها ‏به کمک هاي فوري بشردوستانه اجازه عبور مي دهد. ‏
‎ ‎نابراين چرا افسانه پشتيباني تسليحاتي ايران هنوز به گوش مي رسد؟ يکي از دلايل اين است که از ديرباز در سياست ‏خارجي آمريکا اعتقاد بر اين بوده که جنبش هاي مقاومت نمي توانند بدون کمک هاي دولتي دوام بياورند. قبل از اينکه ‏ايران به عنوان پشتيبان اين جنبش ها معرفي شود، ليبي سوژه اصلي آمريکا بود. لازم است نگاهي به نخوه رويکرد به ‏ليبي در دهه 1980 انداخته شود تا ببينيم عين همان اتهامات اکنون متوجه ايران شده است. ‏
دست آخر اينکه، پشتيباني ايران کمکي به مسائل نمي کند. گفتمان اصلي انقلاب ايران هنوز زنده است و در برخي ‏اجزاي حيات سياسي ايران به چشم مي خورد. ايران يک حاکم تحت حمايت غرب را سرنگون کرد و تلاش داشت عين ‏اين حرکت در جاهاي ديگر خاورميانه هم رخ بدهد. حزب الله و حماس شرکائي با نظرات موافق هستند. ايران از حزب ‏الله در اولين روزهاي حياتش حمايت کرد و مناقشه آن گروه با اسرائيل را هماهنگ با آرمان هاي انقلابي خود مي بيند. ‏اين به آن معنا نيست که ايران مشغول کنترل جنبش است. ‏
اينکه اسرائيل و دنيا، ايران را مسؤول مشکلات خود با حماس درنظر بگيرند، کمکي به پيشبرد صلح در منطقه نمي ‏کند. حمله به ايران هم به هيچ وجه نمي تواند از تنش هاي موجود ميان اسرائيل و همسايگانش بکاهد.‏
منبع: نيو آمريکا مديا- 4 ژانويه‏